بهاران خجسته باد!
آن نسل، کاری کرد کارستان!
حالا دیگه نوبت ماست!

به راستی چه کسی می تواند مدعی شود که این، آن نسل بود که ایران را به جای رهایی به بند کشانید؟
در حالی که ایران در بند بود و آن نسل با همه ی هستی خویش به پایداری و نبرد برخاست تا آن سرزمین نفرین شده را از بند دیوان تاجدار برهاند.
آن نسل با همه شکست ها، یاس ها، نومیدی ها، خیانت ها، جنایت ها و سوءاستفاده هایی که از دست آوردهایش و به نام دستاوردهایش انجام شد، کاری کرد کارستان؛ کاری که به سادگی از عهده هر نسلی بر نمی آید. و چقدر طول کشید تا ما دیکتاتور بزرگ را از اریکه قدرت به زیر کشیدیم. آن هم مستبدی دچار جنون قدرت، که فرعون وار، هیچ خدایی را بنده نبود، و هستی و نیستی ملت را در اختیار و انحصار خود داشت، و آرمانش و کلامش، فرعون گونه، چیزی جز "انا ربکم الاعلی" (من پروردگار بزرگ شمایم) نبود...
درست است. ما خیلی چیزها را از دست دادیم. ما "هزاران" را از دست دادیم. هزاران شورشی و عاصی بر مثلث شوم حاکم بر تاریخ را. هزاران تن از جان گذشته نسل انقلاب را. با این همه نباید فراموش کرد که انقلاب ما باعث شد تا کریه ترین و عقب مانده ترین نیروی تاریخی و اجتماعی، چهره بنماید. و خود را آن چنان که باید نشان دهد... نیرویی که با در انحصار گرفتن همه چیز و با ایجاد انحراف در انقلاب و ربایش آن، نشان داد که در غصب، دزدی، سرکوب، جنایت، بی شرمی و بی شرفی، گوی سبقت را از همه جنایتکاران و قداره بندان حاکم بر تاریخ می رباید...
آری، نباید فراموش کرد که سال ها، بل قرن ها لازم بود تا به این حقیقت دست یابیم که مقتدرترین، مستبدترین و بی رحم ترین نیرویی که مانع از پیشرفت و ترقی این سرزمین است، کدام است. و فراموش نکنیم که اگر آن مبارزات دیروز و فداکاری های آن نسل نبود، امروز هرگز در پشت چهره کریه تقدس دروغین فقها این همه حرص و آز، و بی رحمی و جنایت، این چنین آشکار نمی شد ... و فراموش نکنیم که اگر نبود آن فداکاری ها و مبارزات، امروز سخن از رهایی ایران از قرون وسطای خود کلام بیهوده ای بود. و اگر آن انقلاب تنها یک دستاورد مثبت داشت، همانا دریده شدن نقاب دروغین تقدس از چهره فقها و روحانیانی بود که سال های سال، مردم را به اعراض و دوری از دنیا دعوت می کردند، اما اکنون خود چنان به قدرت و دنیا چسبیده اند که برای حفظ آن از هیچ جنایتی روی گردان نیستند! و این دستاورد کوچکی نیست.