2 آذر: سالروز تولد جلال آل احمد و علی شریعتی

- و روز قتل مجید شریف توسط جنایتکارانی که هستی و نیستی ملت ایران را به یغما برده اند: آخوندیسم!

* * *

برای معلمی که از کویر برخاست:

خوش آمدی ، خوش آمدی ؛ از قلب صحرا آمدی

دريا دلی آتش به جان ، از عمق دريا آمدی!

آتش به جان ما زدی ؛ طوفان پر غوغا زدی

بر خرمن انديشه مان ، خورشيد آسا آمدی!

قلب جهان ، مأوای تو ؛ درد بشر ، نجوای تو

مهر و ملک همپای تو ؛ افلاک پيما آمدی!

شعرت كلام آتشين ؛ عشقت همه مستضعفين

همراه آن ديروزها ، تا عمق فردا آمدی

نوری نبُد در شاممان ؛ مستی بلای جانمان

در ظلمت جاويدمان ، خورشيد سيما آمدی!

« زور » و « زر » اندر رزم تو ؛ « تزوير » اسير خشم تو

« ايمان » امير عزم تو ؛ سرمست و زيبا آمدی!

پيغام تو « عرفان » بوَد ، « آزادی » و « ايمان » بوَد

با « عشق » و « عدل » و « آگهی » ، با پير و برنا آمدی! ...

* * *

و برای آنکه گفت، اگر می خواهی بفروشی همان به که بازویت را و نه قلمت را؛ جلال



شب از کلام تو گريزان بود


آنگاه که اشعه های 
سطور سبز دفترت

بر صفحه های سياه ظلمت


آذرخش وار 


گلبوته هايی از نور

می افشاند



بی گمان 
از سرآمدان نسل خويش بودی 


که کلام تنها واسطه 
پيوند تو با آنان بود


آنگاه که خويشاوندی را 
تنها ...


در خون جستجو می کردند 



تو در هيأت پيام آور کلام


آنان را تشنه ی مرکب نمودی 


آنگاه که دفتران سپيد 


خطوط سياه را 


سراب زده 


به جان می نوشيدند 



و تو ؛ 
کلام را 
وحی کاتب می دانستی


آنگاه که می بايست 
بازگوی «رنجی باشد که می بريم»



و تو به کلام سوگند خوردی؛


آنگاه که از 
« نون والقلم » سخن راندی!

* * *

و به یاد مجید شریف:

مجید را نیز کشتند. چرا که او مرغ مهاجر بود. و شوریده بر هر چه دار و صلیب. او را کشتند زیرا او به میهن بازگشته بود تا نه بیعت، که مذمت کند. هر چند برخی به همین گناه! هنوز هم که هنوز است، از آوردن نام آن شهید عزیز در کنار دیگر قربانیان قتل های زنجیره ای سیاسی، پرهیز می کنند. که چنین باد! و البته بیشتر اینان همانانی هستند که هنگامی که مجید شریف از استبداد آخوندی و دیکتاتوری روحانی به نفرت یاد می کرد، سر در خویش فرو برده و بر این تصور بودند که ایران در زیر سایه "روحانی" از پلیدی های "جسمانی"! رهایی می یابد! همیشه چنین بوده است و اکنون نیز از گذشته بدتر! گناه مجید شریف، این بود که وی روشنفکری مذهبی بود. و در عصری که انسان ها را بر اساس اسم ها - و نه رسم ها - به قضاوت می نشینند، دگراندیشان را جایی نیست. یادش گرامی باد.